aw!

Żeby wyhamować emocje, walczy z sobą mocno, ale krótko. Potem jest skoncentrowana i precyzyjna aż do chwili, kiedy może powiedzieć „do zobaczenia”.

Żeby wyhamować emocje, walczy z sobą mocno, ale krótko. Potem jest skoncentrowana i precyzyjna aż do chwili, kiedy może powiedzieć „do zobaczenia”.

Kim je­stem?

Wybieram - Ko­bie­tą.

Córką. Przy­ja­cie­lem. Pracownikiem.
Ale ko­bie­tą bar­dziej.

Kontestuję i Twittera, i Facebooka dla zasady. Nie podoba mi się publiczne obnażanie w internecie. Zwłaszcza kiedy można pozostać anonimowym. Facebook to festiwal ekshibicjonizmu, a ja nie rozumiem, jak można zapraszać ludzi do  własnego domu, do kuchni, do łóżka. Ja w swojej prywatności chcę tylko tych, których chcę. Afery na Twitterze to kolejny rodzaj śmietnika. A ja lubię porządek.
Lubię mieć po­rzą­dek w gło­wie. Lęk ko­ja­rzy mi się z ba­ła­ga­nem i cha­osem. A ja lubię mieć wszyst­ko po­ukła­da­ne.
Wiem od swo­ich ko­le­ża­nek, któ­rym uro­dzi­ły się dzie­ci. Matki nagle za­czy­na­ją po­rząd­ko­wać świat, żeby się w  nim spraw­nie po­ru­szać. Włą­cza im się tryb or­ga­ni­za­cji.

Od dziec­ka byłam na­uczo­na, żeby ra­dzić sobie sa­me­mu. Takie me­cha­ni­zmy two­rzą się w czło­wie­ku, kiedy musi być sa­mo­dziel­ny.

Dlatego wierzę, że można wszystko osiągnąć, jeśli się naprawdę chce. W moim życiu tak się dzieje. I wierzę, że nie ma przypadków.
Cieszy mnie, kiedy można zmienić świat na lepsze. Że sąsiad ma lepszy samochód. Że komuś się udało w małżeństwie. Że dzieci się rodzą zdrowe. Że się komuś udaje coś zrobić lepiej.
Wierzę, że pozytywne działanie ma sens. Nawet jeśli przynosi tylko uśmiech.

Zawsze jest czas na idealizm, nawet jeśli na pozór jest passé.
 

Wszystko, czego potrzebuję, mieści się w małej skrzynce: kilka T-shirtów, klapki, szczoteczka do zębów. Nic więcej. Ważni są ludzie. Wspólny czas. Przyroda. Można się wtedy nauczyć, jak ludzie mogą zachowywać się względem siebie. Z czego czerpać radość.

Warto przynieść czerwone wino i coś do zjedzenia. Usiąść i gadać bez końca. I każdego dnia poznać historię jakiegoś człowieka. Bo każda z tych historii ma moc elektrowni.


;-)