#shareweek2o17

Nie wiem, która to moja edycja, ale zawsze się powtarzam, a teraz mam NOWEGO (dla mnie) bloga, którego BARDZO chcę polecić :-)
Takiego, który wywrócił do góry nogami moje podejście do... statystyki :-)

1. Janina.

Rozumiecie, oni patrzą na ten numer, co to się zaczyna trzema literkami i stąd ja mam takie podejrzenie, że wielu irlandzkich sprzedawców ma w sobie głębokie przekonanie, że Polska jest kolonią Cesarstwa Rzymskiego i w związku z tym na w moim dowodzie moja data urodzenia jest oznaczona cyframi rzymskimi, a wieczorami lubię sobie leżeć w lektyce z moim mężem Wojciechuszem i zastanawiać się, kiedy spółdzielnia mieszkaniowa wybuduje nam ten akwedukt w okolicy, a potem dzwonię do mojego brata i mówię mu, że nie przejmuj się, Krzystofiuszu, to nie ma znaczenia, którym zjazdem z A4 zjedziesz, bo i tak wszystkie drogi prowadzą do Rzymu.

I tradycyjnie:

2. Marysia.

Moja relacja z kuchnią jest dość trudna. Bywam w niej często, kilka razy dziennie jem, co 15 minut ją sprzątam, ale nigdy nie gotuję (no zdarza mi się raz w roku zrobić jakiś obiad, jak Michał wyjeżdża na dłużej). Gotowanie z jednej strony śmiertelnie mnie nudzi, z drugiej nie do końca rozumiem po co tak się męczyć. Bo wiecie, najeść się można, nawet jeśli nic się nie ugotuje — nie trzeba do tego ani brudzić kuchni, ani marnować czasu. Te wszystkie przepisy bardzo mnie stresują, bo trzeba tam robić szesnaście rzeczy na raz, a na koniec „doprawić do smaku”. Co to w ogóle znaczy „do smaku” i w ogóle do czyjego smaku to ma być??? Ja jestem umysł ścisły i potrzebuję konkretnych wytycznych! Czy to ma być 1 gram, czy cała łyżka? Gotowanie to dla mnie po prostu czyste szaleństwo.

 3. Paweł. W końcu nie jestem feministką.

Wiesz, jak się nazywają ulubione czipsy hydraulików?
– KRANCZIPSY!